IL MIO GIRO DI LOMBARDIA: LOM part 2:Ghisallo & Sormano

bronzen Bartali bij Kapel Madonna di Ghisallo Een beetje ontredderd omdat niemand mij kon vertellen hoe het parcours van de Ronde van Lombardij er dit jaar zou uitzien, maar om toch niet bij de pakken te blijven zitten, ben ik dinsdag naar het deel tussen de benen van het Comomeer gereden,waar de finale van de koers zich afspeelt. Met een klein beetje verbeelding zou je er een ventje kunnen in zien en ben ik dus die dag vanuit Como naar het ventje zijn kl.. gefietst in Bellagio. Niet tegenstaande dit kleine paradijs met zijn overweldigende botanische tuinen zich zo ombarmhartig prachtig in het blauwe meer stort omgeven door bergen, moet ik wel mijn uiterste best doen om mij niet met de hordes en kuddes dolende zielen -lees toeristen- te laten meevoeren tussen bollen ijscremes en sloten espresso-koffies door. Het is niet altijd evident om mij niet door deze postkaart te laten leiden, maar mij op het pad van de Ronde van Lombardije te begeven, ook al bevindt zich dit ontegensprekelijk op dezelfde plaats. Even buiten Bellagio bij het meer neemt de weg direct proporties aan zoals elke klimmer het graag heeft. Enkele haakse bochten tot dat de percentages 14 procent aangeven en ik met de vijftien kilo aan huisraad die ik nu al vanuit Hansbeke meezeul, stilaan begin te vloeken dat het voor geen meter meer vooruit gaat. Rigatolla, Guello, Civenna namen als klokken, met bijhorende kapellen langs de col voor zij die niet vloeken, maar ze zijn de voorbode van het heiligdom van dé kapel, die van de Madonna di Ghisallo, zo ik hou me gedeisd en spaar mijn krachten tot boven. Op 754 meter hoogte staat ze daar rijzig kijkend over het meer dat daar nu blauw en in de diepte ligt, en ons zo nog kleiner doet voelen met een hartklop van hier tot in Rome, tegenover deze mythische plaats, waar zoveel groten ons zijn voor gegaan. Let's start a war! Religion means ... Maar we zijn bijlange nog niet thuis... De weg volgt golvend over de heuvelrug door het dorpje Magreglio waar we het heiligdom achterons laten, opweg naar het monster. Het monster, zo wordt de muur van Sormano genoemd is de oude versie wel te verstaan. Nu neemt het peleton, of wat er na de slijtageslag nog van over schiet, in een brede boog, langsheen Sormano, de passo di Colma van 1124 meter. De Ronde van Lombardije is een heerlijk schone killer, dat van die vallende bladeren, die worden wel met man en macht in fluorpakken en bijhorende tuinstofzuigers zomaar voor je weggeveegd...