IL MIO GIRO DI LOMBARDIA: september 2011

vrijdag 30 september 2011

lom part4: Ultimo 241 chilometro

Fiets van Alfonsina Strada, eerste vrouw in de Giro van 1924_Ghisallo Italie

Milano Centrale. Met de trein en mijn fiets hier net aangekomen vanuit Lecco, kwestie om de benen te sparen voor morgen. Het plan is gesmeed, en de 130 stickers zijn over het parcours op de verkeersborden verspreid, om zo mijn eigen Ronde van Lombardije te kunnen rijden. Ik kan wel zeggen dat ik die 'echte', van over 2 weken, zo goed of zo kwaad mogelijk zal benaderen. Morgen wordt dan wel ook IL PICOLLO GIRO DI LOMBARDIA gereden voor beloften over een afstand van om en bij de 160 km en zorgt dit hopelijk voor extra motivatie langs de weg. Een vurig publiek en enkele picollo's met hesp zal ik ook wel kunnen gebruiken. Die laatste zullen mij gelukkig op de toppen van de drie 'grotere' hellingen door Frank worden aangereikt. Die 'ravitaillering' is een welkom geschenk, van een vriendelijke Hollander met zijn Guzzi-moto uit het gezegende jaar 1981, die ik op de camping heb mogen ontmoeten. Domani è il grande giorno! ORARIO Departido Cormano-Milaan KM 0 Top Valcava (COL van 13 km) KM 85 Top Colle de Brianze (helling van 4 km) KM 131 Top Colma alias Sormano (COL van 10 km) KM 169 Top Ghisallo (COL van 9 km) KM 206 Top Villa Vergano (helling van 4 km) KM 236 Arrivo Lecco KM 241

Affiche voor kunstexpo ter gelegenheid van de150ste verjaardag van de éénmaking van Italie te Bergamo_Lecco Italia

Antonio van 'Cercio', een familiebedrijf in houten fietswielen sinds 1946 op de flanken van Ghisallo_Magreglio Italia

De voorbereiding voor een houten fietswiel_Magraglio Italia

Roste spar_Bellagio Italia

H.Ambrosio-kerk_Sormano Italia

Arrivo by night_Lecco Italia

Groene trui_Castenuovo Italia

Semaphora/Verkeerslicht_Colle de Brianza Italia

My desk_Colle de Brianza Italia

De poort na de afzink van de Valcava_Annone San Bartolomeo Italia

Asfaltmaker net over de top van de Valcava_Costa Imagna Italia

Afzink_Valcava Italia

EXIT_Valcava Italia

Voet Valcava_Torre di Busi Italia

Passoni, dé Italiaanse verdeler van Titaniumfietsen_Robbiate Italia

Madonna dei Ciclisti_Monticello Italia

KM 0 van de koers aan de rand van Milaan (De snelheid wordt electronisch gemeten, hopelijk tot aan de arrivée in Lecco...)_Cormano Italia

zondag 25 september 2011

ASFALT#5

L'arte di foglie morte _Bellagio

DEEL 6: De geschiedenis van de fiets in Italie.

Oud verzet in het wielermuseum van Ghisallo Reeds in 1867 bouwde Ramondo Vellani in Modena aan de eerste zogheten velo-cipèdes alias 'bottenkrakers', omwille van hun ruige ritten over de kasseiwegen van die tijd. Het zou nog tot 1888 met 2 gelijk bespaakte wielen en de opkomst van de rubberband door de legandarische fietsproducent in Milaan Eduardi Bianchi daar enigszins verandering in bracht. Het volgende jaar zou de Italiaanse renner op zo'n 'Bianchi' de Grote Prijs van de Stad Parijs winnen, één van de meest prestigieuse wegwedstrijden van die tijd. Vanaf 1895 zorgde de rit in lijn tussen Milaan en Rome als het Italiaanse antwoord. Milaan bleef de fietsstad van Italie en organiseerde in datzelfde jaar de eerste internationale fietsexpo ter wereld. Dit technische innovatieve aspect is tot op de dag van vandaag bij het moderne wielrennen hun stokpaardje gebleven. Zo maakte Francesco Moser in 1984 oud ijzer van Merckx'werelduurrecord met de hulp van volle wielen. In de jaren 60 ontwierp Tullio Campagnolo nieuwe verzetten, die de muur van Sormano, die toen voor het eerst in de Ronde van Lombardije werd opgenomen, te bestrijden. Met een 44x32 ging Baldini het verschrikkelijk monster van een ezelspad met succes te lijf in de oudste koers van het land. "Il Lombardia" wordt sinds 1905 ononderbroken gereden. In die beginjaren van de koers reden in Italie reeds bijna een half miljoen mensen per fiets tegenover vierduizend auto's. Voor vele Italianen was de fiets dan ook het bewijs van hun levenskwaliteit door hun individueel transportmiddel. Van dit uiterst flexibel vervoermiddel werd dan ook handig gebruik gemaakt tijdens de eerste wereldoorlog door het korps van de Bersaglieri. dit strijdlied van Enrico Totti bezingt dit vol strijdlust.

"Noi siamo dell italia i bersaglier. Siamo ciclisti, il falchi della guerra." "Wij zijn de scherpschutters van Italië. Wij zijn fietsers, de haviken van de oorlog."

Gelijkaardige duellen werden ook tijdens de wegwedstrijden gestreden. De heldhaftige acteurs van de koers zette Italie als wielerland op de kaart. De duels tussen rivaliserende helden van de weg zetten het volk in vuur en vlam en gaven Italie een unieke inernationale uitstraling.

LOM PART 3: Valcava & Villa Vergano

Ochtendlijke verkenning van de Valcava te Costa Imagna Donderdagmiddag had ik na de verkenning van de 2 bekendere cols in de Ronde van Lombardije, Sormano en Ghisallo, in het toeristische paradijselijk oord van verderf, de boot naar de overkant van het meer genomen, naar Menaggio. Vandaaruit heb ik, zonder beter weten, het noordelijkste deel van het parcours, de weg die zich via Gravedona en Sorico langs het meer begeeft, genomen omvervolgens 180 ° langs de andere kant van het meer mij terug naar het zuiden, richting Lecco laat voeren. Ter hoogte van Bellano, ergens halver die zijde van het meer, stond er volgens de parcoursbeschrijving van vorig jaar een baantje dat ons nog even de bergen zou insturen, eerder een knoert van een col. Ik raapte al mijn moed bijeen samen met een koffie en croissant op een rustig ochtendlijk terras annex krantewinkel bij het meer alvorens mij schrap te zetten voor die beruchte weg naar Tartavella. De plaatelijke krant bracht echter het heugelijke nieuws van de bekendmaking van het nieuwe parcours dat een geheel ander deel van Lombardije zou aandoen, namelijk meer ten zuiden van Lecco. De col naar Tartavella, kon ik laten voor wat hij was en nog voor de middag bereikte ik met de krant onder de arm Lecco. Het groezelige plaatje met het parcours voor 15 oktober erin gaf mijn een schoon huiswerk mee: 241 km en 5 hellingen met respectievelijk 3 nieuwe cols vergeleken met vorig jaar, Valcava als eerste col van de dag (13,8 km) gevolgd door Colle Brianza en tot slot de laatste helling van de dag door de smalle straten van Villa Vergano alvorens, natuuurlijk onze Ghilbert haha..., als eerste over de meet zal bollen.

MIJN KOERSKLAK _Magreglio Italia Na Madonna di Ghisallo

*_Lezzeno Italia Op weg naar Bellagio nog voor het donker wordt. Ghisallo or not Ghisallo that's the question...

BOVEN_Piano di Tivano Italia Hoogvlakte voorbij het monster van Sormano, een stuk chocola, een banaan en een blik cola.

ULTIMO SASSO_Villa Vergano Italia

END_Villa Vergano Italia De laatste keer alles geven, de kat vindt dit ook.

GLORIE EN VERVAL_Ello Italia Nog één schietgebed, voor het podium van 3.

CHRISTINA_Villa Vergano Italia

TOP_Colle Brianza Italia

GPS_Colle Brianza Italia LegaNord in het blauw

PAARDEN over de col Valcava_Costa Imagna Italia

RICARDO_Col Valcava Italia

KASTANJEBOMEN op de col naar Valcava_Torre di Bussi Italia

MATIN_Caprino Bergamasco Italia

donderdag 22 september 2011

ASFALT#4

Muro dei Sormano

DESIGNO

deel 5: FUTURISMO

Potlood en inkt op papier SNELHEID_Balla Het futuristisch manifest werd in 1909 door Marinetti in Milaan uitgegeven. De grote drijfveer hierachter was de kunst dichter bij het leven te brengen, en ontstond als antwoord op de Romanticus, die zich eerder als buitenstaander tegenover de reëele wereld verhoudde. Dit moest zich uitten in sport, mode en het ganse gedrag van de hedendaagse mens. Marinettis’ idee, dat reeds in zijn kindertijd ontstond, kreeg pas echt gestalte wanneer hij een jaar eerder in Milaan een auto-ongeluk overleefde. In een euforische rotvaart met zijn 100pk auto moest hij, ironisch genoeg twee fietsers ontwijken, raakte van de weg af, en raakte de dichter met zijn machine in een gracht. Hij moest zijn hoofd letterlijk boven water houden en werd gered door aansnellende arbeiders van een nabij gelegen fabriek. Marinetti zou zo het inzicht verworven hebben dat zijn woorden niet langer zelfgenoegzaam waren om de komst van het Modernisme in Italië te bevorderen en vond dat het tijd was voor directe actie. Veel Futuristen mengden zich dan ook graag in de strijd bij de Italiaanse deelname aan de wereldoorlog in 1915. “Het meten tegenover de ander” om Italië terug op de wereldkaart te zetten, stond in het manifest niet enkel als een louter culturele aangelegenheid beschreven, maar riep ook op tot nationalisme doorheen strijd en gevaar. Dit laatste eiste dan ook veel levens op. De ervaring van de strijd, die zoveel door de Futuristen was bezongen bleek in de werkelijkheid een routine, waarbij hun zelfbeschikkingsrecht in de kiem werd gesmoord en zodoende haaks stond op hun anarchistische levenswil. “Laten we alle bibliotheken in brand steken!” had Marinetti nog in zijn manifest gescandeerd, velen lieten echter hun jonge leven in deze wereldbrand.

LOM part 2:Ghisallo & Sormano

bronzen Bartali bij Kapel Madonna di Ghisallo Een beetje ontredderd omdat niemand mij kon vertellen hoe het parcours van de Ronde van Lombardij er dit jaar zou uitzien, maar om toch niet bij de pakken te blijven zitten, ben ik dinsdag naar het deel tussen de benen van het Comomeer gereden,waar de finale van de koers zich afspeelt. Met een klein beetje verbeelding zou je er een ventje kunnen in zien en ben ik dus die dag vanuit Como naar het ventje zijn kl.. gefietst in Bellagio. Niet tegenstaande dit kleine paradijs met zijn overweldigende botanische tuinen zich zo ombarmhartig prachtig in het blauwe meer stort omgeven door bergen, moet ik wel mijn uiterste best doen om mij niet met de hordes en kuddes dolende zielen -lees toeristen- te laten meevoeren tussen bollen ijscremes en sloten espresso-koffies door. Het is niet altijd evident om mij niet door deze postkaart te laten leiden, maar mij op het pad van de Ronde van Lombardije te begeven, ook al bevindt zich dit ontegensprekelijk op dezelfde plaats. Even buiten Bellagio bij het meer neemt de weg direct proporties aan zoals elke klimmer het graag heeft. Enkele haakse bochten tot dat de percentages 14 procent aangeven en ik met de vijftien kilo aan huisraad die ik nu al vanuit Hansbeke meezeul, stilaan begin te vloeken dat het voor geen meter meer vooruit gaat. Rigatolla, Guello, Civenna namen als klokken, met bijhorende kapellen langs de col voor zij die niet vloeken, maar ze zijn de voorbode van het heiligdom van dé kapel, die van de Madonna di Ghisallo, zo ik hou me gedeisd en spaar mijn krachten tot boven. Op 754 meter hoogte staat ze daar rijzig kijkend over het meer dat daar nu blauw en in de diepte ligt, en ons zo nog kleiner doet voelen met een hartklop van hier tot in Rome, tegenover deze mythische plaats, waar zoveel groten ons zijn voor gegaan. Let's start a war! Religion means ... Maar we zijn bijlange nog niet thuis... De weg volgt golvend over de heuvelrug door het dorpje Magreglio waar we het heiligdom achterons laten, opweg naar het monster. Het monster, zo wordt de muur van Sormano genoemd is de oude versie wel te verstaan. Nu neemt het peleton, of wat er na de slijtageslag nog van over schiet, in een brede boog, langsheen Sormano, de passo di Colma van 1124 meter. De Ronde van Lombardije is een heerlijk schone killer, dat van die vallende bladeren, die worden wel met man en macht in fluorpakken en bijhorende tuinstofzuigers zomaar voor je weggeveegd...